โซลูชันการกำหนดค่าของเครื่องขยายเสียงและลำโพงที่อยู่สาธารณะ (II)

อย่างที่เราทราบกันดีว่าหลังหอประชุมออกแบบมีเสียงจำเป็นต้องกำหนดพลังของลำโพงตามชุดการคำนวณแล้วพลังของ แอมพลิฟายเออร์ถูกกำหนดโดยพลังของลำโพง แต่พลังของทั้งสองสามารถจับคู่ได้อย่างไร?

ประการแรกภายในช่วง20Hz ถึง20 kHz สัญญาณเพลงที่เน้นพลังงานจำนวนมากโดยทั่วไปอยู่ตรงกลางต่ำและความถี่ในขณะที่พลังงานในแถบความถี่สูงเป็นเพียง1/10ของพลังงานที่อยู่ตรงกลางและความถี่ต่ำ ดังนั้นการสูญเสียพลังงานของวูฟเฟอร์กว่าลำโพงเสียงแหลมจึงต่ำกว่ามากเพื่อให้สมดุลกับเสียงเบสสูง เครื่องขยายเสียงเป็นเหมือนโมดูเลเตอร์ปัจจุบันซึ่งภายใต้การควบคุมของสัญญาณเสียงอินพุตเอาท์พุทกระแสที่แตกต่างกันไปยังลำโพงในการผลิตขนาดที่แตกต่างกันของเสียง ภายใต้เงื่อนไขอิมพีแดนซ์บางอย่างทำให้เอาต์พุตของแอมพลิฟายเออร์มีกำลังระบุ200 W ถึง400 W หรือหลายๆครั้งแต่การบิดเบือน (THD) ของเครื่องขยายเสียงจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก การบิดเบือนนี้ส่วนใหญ่ผลิตฮาร์โมนิกความถี่สูงในสัญญาณความถี่ปานกลางและต่ำ ยิ่งความผิดเพี้ยนมากเท่าใดพลังงานฮาร์โมนิกความถี่สูงก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น สัญญาณการบิดเบือนความถี่สูงเหล่านี้จะเข้าสู่หัวสนามสูงพร้อมกับสัญญาณเพลงความถี่สูง นี่คือเหตุผลที่หัวสูงเผาไหม้เมื่อเครื่องขยายเสียงขนาดเล็กผลักดันลำโพง ในแนวคิดของผู้คนหลายคนตราบใดที่เครื่องขยายเสียงสูงก็สามารถเผาลำโพงได้ แม้ว่าอำนาจบางอย่างแอมพลิฟายเออร์S ไม่มีการบ่งชี้การบิดเบือนเนื่องจากการกำหนดค่าอุปกรณ์ไม่เพียงพอการบิดเบือนอาจเกิดขึ้นเป็นครั้งคราวในการใช้งานในเวลานี้การบ่งชี้การบิดเบือนได้สูญเสียความสำคัญของมัน นอกจากนี้เนื่องจากข้อจำกัดของประสบการณ์และคุณภาพของผู้ใช้การบิดเบือนของเครื่องขยายเสียงจึงมักถูกละเลย